fot. Gosia Żuk
Współczesne dążenie do perfekcji męczy, Gosia Żuk świadomie ją dekonstruuje, szuka dysharmonii, wad, dostrzega piękno gdzieś obok głównego nurtu. Portrety Żuk są często nieidealne, rozmyte.
Za każdym razem spotkanie z człowiekiem jest inne, ale łączy je wręcz uzależniające poszukiwanie porozumienia. „Jest coś takiego w spojrzeniu, w źrenicy nawet, lekko się rozszerza, dosłownie czuję, jak ktoś wpuszcza mnie do środka, jak otwiera mi drzwi” – mówi autorka.
W tych przeróżnych historiach jedyną stałą jest użycie koloru. Trzy kolory podstawowe, jedyne, których nie można otrzymać mieszając ze sobą inne barwy. To one wpływają na to, jak podświadomie odbieramy motywy na fotografiach.
Gosia Żuk – białostocka fotografka, odwiedziła wiele miejsc, zanim na dobre osiadła w rodzinnym mieście. Skończyła socjologię, od zawsze lubiła podglądać ludzi i nic się nie zmieniło – jej głównym tematem jest portret. Fotografia to dla niej i rozmowa, i terapia. To sposób nie tylko na uszczęśliwianie innych, ale także sposób na to, żeby fotografowani poznali sami siebie, pozwolili sobie na chwile siły, chwile słabości, a czasami na to, żeby być kimś zupełnie innym.
Z wyprawy na Islandię powstała wystawa „To nie jest podróż kulinarna, powiedziała Anku”, prezentowana podczas Halfway Festiwal w Białymstoku (2015), natomiast z podróży do Sarajewa wystawa „Welcome Sarajewo” prezentowana w Centrum im. Ludwika Zamenhofa (2016). Ta wystawa powstała z podróży ku innym.
14 kwietnia o 18:00 w foyer Kina Forum zaplanowano wernisaż prac, a o 18:40 w Famie odbędzie się spotkanie z autorką prac. (mt)
