fot. Paweł Cybulski
Politechnika Białostocka po raz kolejny zorganizowała wykład poświęcony profilaktyce zdrowia psychicznego. Tym razem na Wydziale Mechanicznym odbyło się szkolenie pt. „Jak rozumieć neuroróżnorodność? ADHD i spektrum autyzmu – wyzwania i zasoby”, prowadzone przez ekspertki: Karolinę Ziegart-Sadowską oraz Martę Cieślę.
Czym jest neuroróżnorodność i dlaczego warto o niej mówić?
Celem wykładu było rzetelne przedstawienie wiedzy na temat ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) oraz ASD (Autism Spectrum Disorder) w kontekście neuroróżnorodności. Jak podkreślały prowadzące, ADHD i spektrum autyzmu to zaburzenia neurorozwojowe, a nie choroby. Oznaczają alternatywną ścieżkę rozwoju człowieka, która wiąże się zarówno z wyzwaniami, jak i z unikalnymi zasobami.
W rozmowie przed wykładem poruszono także temat zespołu Aspergera, który dziś klasyfikowany jest jako część spektrum autyzmu. Ekspertki omówiły najczęstsze mity i błędne wyobrażenia funkcjonujące w społeczeństwie.
ADHD i autyzm – jak rozpoznać?
Podczas szkolenia prowadzące wyjaśniły, że osoby ze spektrum autyzmu często charakteryzują się:
-
logicznym, precyzyjnym sposobem wypowiedzi,
-
dużą dbałością o znaczenie słów,
-
trudnościami w odczytywaniu kontekstu społecznego.
Natomiast osoby z ADHD mogą:
-
mówić wielowątkowo,
-
stosować liczne dygresje,
-
mieć trudność z hamowaniem impulsów,
-
przerywać rozmówcy nie ze złej woli, ale z obawy, że zapomną myśl.
Co ważne, podkreślono, że ADHD i autyzm mogą współwystępować, a kombinacja ta określana jest jako AUD-ADHD. Dzisiejsza wiedza pokazuje, że nie tylko jest to możliwe, ale wręcz częste.
Mity o ADHD – jak jest naprawdę?
W wykładzie poruszono także kwestię mitów dotyczących diagnozowania ADHD u dzieci. Prowadzące podkreśliły, że:
-
dzieci w wieku przedszkolnym w Polsce rzadko otrzymują formalną diagnozę ADHD,
-
ADHD to nie tylko „potrzeba wybiegania się”, ale poważne trudności w koncentracji, organizacji i regulacji emocji,
-
żywiołowość dziecka nie jest wystarczającym objawem do postawienia diagnozy.
Jak komunikować się z osobami neuroatypowymi?
Jednym z praktycznych elementów wykładu były wskazówki dotyczące komunikacji z osobami z ADHD i ASD. Najlepsze podejście to:
-
mówić jasno i konkretnie,
-
unikać zbędnych ozdobników,
-
upewniać się, że obie strony dobrze się rozumieją,
-
komunikować intencje wprost.
To zasady, które sprawdzają się zarówno na uczelni, jak i w przyszłej pracy.
Neuroróżnorodność na uczelni – krok w stronę lepszego zrozumienia
Szkolenia takie jak to pokazują, że Politechnika Białostocka aktywnie działa na rzecz wsparcia zdrowia psychicznego studentów, poszerzania kompetencji społecznych oraz budowania środowiska inkluzywnego i wrażliwego na potrzeby różnych osób.
To ważny krok ku temu, by uczelnia była miejscem, w którym każdy może rozwijać swój potencjał – niezależnie od tego, jak pracuje jego mózg.
(pc)
