Zimowe dokarmianie żubrów, źródło: RDLP w Białymstoku
Żubry są największymi ssakami w Europie. Ich zapotrzebowanie pokarmowe jest bardzo duże. Dziennie jeden osobnik zjada ok. 40-50 kg świeżej zielonej masy. Naturalnym jest zatem, że niedostatek pokarmu powoduje obniżenie kondycji, odporności i może powodować wzrost śmiertelności żubrów.
Aby sprostać wymaganiom zwierząt nadleśnictwo wykłada tony owsa, buraków pastewnych, kilkadziesiąt bel siana, sianokiszonki oraz lizawki solne. Karma wykładana jest w stałym miejscu. Zwierzęta przyzwyczajają się i regularnie odwiedzają „leśny zakątek”.
Dokarmianie ma też zminimalizować konflikty społeczne poprzez „zatrzymanie” żubrów na terenach bezpiecznych dla zwierząt i dla ludzi. Wyrządzając szkody na polach uprawnych, odpędzane i niepokojone przez ludzi mogą być dla nich niebezpieczne. Ponadto, żubry wędrujące na pola są narażone na wypadki komunikacyjne, które kończą się dla zwierząt tragicznie, ale również poszkodowanym jest człowiek, bowiem zderzenie samochodu osobowego z kilkusetkilogramowym zwierzęciem, nigdy nie pozostaje bez uszczerbku na zdrowiu czy mieniu.
Zimowe dokarmianie pozwala także na obserwację i ocenę zdrowia zwierząt. Jest to też okazja do przeprowadzenia inwentaryzacji stad, policzenia przychówku i oszacowania przyrostu populacji. Dokarmianie jest często jedyną okazją do przeprowadzenia rzetelnej inwentaryzacji żubrów na terenie całego kraju, gdyż wiosną duże zgrupowania tych zwierząt rozpadają się i rozchodzą do kompleksów leśnych, co znacznie utrudnia ich wytropienie, właściwe policzenie i ocenę stanu zdrowia. (mt)
