Wiadomości

Opisy filmów:

W TRÓJKĄCIE
Reż. Ruben Östlund
Ruben Östlund („Turysta”, „The Square”), już po raz drugi nagrodzony canneńską Złotą Palmą, zabiera nas w szalony rejs luksusowym statkiem z piękną gwiazdką Instagrama Yayą (Charlbi Dean), początkującym modelem Carlem (Harris Dickinson) oraz wiecznie pijanym kapitanem (Woody Harrelson). Na statku bawią się celebryci i bogacze – emerytowani handlarze bronią, rosyjski król nawozu, podstarzałe diwy i zrzędliwe milionerki. Rejs po szmaragdowych morzach zamienia się w jazdę bez trzymanki, przy której katastrofa Titanica to romantyczny wypadek przy pracy. Östlund żongluje rolami społecznymi bohaterów, demaskując ich próżność i egoizm, kpi z pustej sławy influencerów, wyśmiewa świat mody. „W trójkącie” to dzika komedia, niezwykle aktualna satyra i drapieżny komentarz do absurdalnych czasów, w których żyjemy.

IO
Reż. Jerzy Skolimowski
„IO” to zapierająca dech w piersiach odyseja, porywające kinowe doświadczenie i nakręcony z imponującym rozmachem obraz współczesnego świata. Film Jerzego Skolimowskiego stał się sensacją festiwalu w Cannes, skąd wyjechał z Nagrodą Jury. Opowieść o nas samych, odbijających się w oczach pewnego osiołka, zachwyciła artystyczną brawurą i młodzieńczą energią, choć firmuje ją swoim nazwiskiem 84-letni mistrz europejskiego kina. Podróż, w jaką zabiera nas Skolimowski, wiedzie przez całą Europę: od cyrku przez stadiony i parkingi dla tirów, po pałace. Od głupoty, przez przemoc, po przebłyski dobra i solidarności. Dzieło, które łączy realistyczne i wizjonerskie, przyziemne i metafizyczne, krytyczne i empatyczne; swoim rozmachem przypomina najwspanialsze obrazy Hieronima Boscha i Pietera Bruegla. W podróży towarzyszą bohaterowi m.in. Sandra Drzymalska, Mateusz Kościukiewicz i Isabelle Huppert.

SILENT TWINS
Reż. Agnieszka Smoczyńska
Przejmujący do szpiku kości film Agnieszki Smoczyńskiej („Córki dancingu”, „Fuga”) z Letitią Wright i Tamarą Lawrence w tytułowych rolach. Oparta na reportażu Marjorie Wallace prawdziwa historia June i Jennifer Gibbons, czarnych bliźniaczek z Walii, które od dzieciństwa rozmawiały tylko ze sobą. Odmawiające komunikacji werbalnej z rodziną i rówieśnikami siostry tworzą symbiotyczny, choć niepozbawiony rywalizacji duet. Ich życie toczy się za zamkniętymi drzwiami dziewczęcego pokoju: w wyobraźni, we wspólnych (z wiekiem coraz mniej niewinnych) grach i na kartach książek, które piszą. Historia nastoletniego buntu czy ekscentrycznej zabawy, która wymknęła się spod kontroli? A może studium toksycznej miłości, tak silnej, że świat zewnętrzny przestaje mieć znaczenie, gdy normalne życie jest niemożliwe?

ALCARRÁS
Reż. Carla Simón
Wielki powrót autorki „Lata 1993”. Nagrodzona Złotym Niedźwiedziem na Berlinale opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z katalońskiej wioski. Carla Simón ponownie umieszcza w centrum wydarzeń dziecięcych bohaterów, co nadaje błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom walor niezwykłości. Ale autobiograficzna szczerość, ciepło i poczucie humoru mają w „Alcarràs” wydźwięk polityczny. Przejmujący film o starciu tradycji z nowoczesnością i bohaterach zmuszonych do dokonania wyboru między pragmatyzmem a idealizmem.

PODEJRZANA
Reż. Park Chan-wook
Zafascynowany „Zawrotem głowy” koreański reżyser Park Chan-wook („Służąca”, „Oldboy”) spłaca dług zaciągnięty u Alfreda Hitchcocka – i robi to w niesamowitym stylu. W jego nagrodzonym w Cannes za reżyserię filmie żonaty policjant poznaje młodą wdowę, której mąż zginął w wypadku. Już wkrótce zaczyna nocować pod jej oknem, obserwując codzienność kobiety. Z czasem wyniszczająca obsesja zamienia się w miłość. A może miłość zamienia się w obsesję? „Podejrzana” to chyba najpiękniejszy romantyczny film roku, o miłości, której nikt nie zauważył i której być może wcale nie było. Ale skoro jej nie było, to dlaczego tak boli?

PRZEŚWIETLENIE
Reż. Cristian Mungiu
W przeciwieństwie do poprzednich, kameralnych filmów Cristiana Mungiu („4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni”, „Egzamin”) „Prześwietlenie” jest symfonią rozpisaną na wiolonczelę, niedźwiedzie, kilka narodowości i pokłócony chór. Wielowątkowy film rumuńskiego reżysera to straszno-śmieszna, cierpka, boleśnie realistyczna, ale mająca metafizyczne przebłyski opowieść o globalizacji, kryzysie męskości i nacjonalizmie. Akcja dzieje się na cichej, transylwańskiej prowincji, pełnej uprzedzeń i zadawnionych urazów, które eksplodują wraz z pojawieniem się w tutejszej piekarni nowych pracowników: emigrantów ze Sri Lanki.

 

SUNDOWN
Reż. Michel Franco
Najnowszy film Michela Franco („Opiekun”, „Nowy porządek”), objawienie festiwalu w Wenecji, w zaskakujący sposób łączy thriller z love story, ani na chwilę nie rezygnując z przewrotnej gry z widzem. Alice (Charlotte Gainsbourg) i Neil (Tim Roth) spędzają urlop w Acapulco. Luksusową sielankę przerywa niespodziewany telefon, który zmusi ich do zmiany planów, a w głowie Neila pojawi się pokusa, by całkowicie zmienić swoje życie. „Sundown” stawia najważniejsze pytania o to, co naprawdę czyni nas szczęśliwymi. Pieniądze? Miłość? Więzi? A może ich brak?

BLISKO
Reż. Lukas Dhont
Jeden z najpiękniejszych filmów tegorocznego festiwalu w Cannes. Nagrodzone Grand Prix „Blisko” Lukasa Dhonta, autora pamiętnej „Girl”, to sensualna i czuła opowieść o przyjaźni dwóch 13-latków. Léo i Rémi uwielbiają spędzać ze sobą czas, ich relacja jest intensywna, spontaniczna, żywa. Jednak głupie plotki, presja rówieśników i zagubienie w świecie, który nigdy nie jest oczywisty, powodują, że Léo zaczyna się oddalać i ranić przyjaciela. Wspaniale sfilmowany coming-of-age i zarazem uniwersalny film o akceptacji swoich błędów oraz nauce przeżywania najtrudniejszych emocji.

NITRAM
Reż. Justin Kurzel
Hipnotyczny thriller psychologiczny z fenomenalną rolą nagrodzonego w Cannes Caleba Landry’ego Jonesa. Film inspirowany życiem Martina Bryanta, sprawcy największej masowej strzelaniny w historii Australii w 1996 roku. „Nitram” to pogłębiona próba zrozumienia, co sprawiło, że przeciętny, nieco oderwany od rzeczywistości chłopak wkroczył na ścieżkę zbrodni. Justin Kurzel („Snowtown”, „Prawdziwa historia gangu Kelly’ego”, „Makbet”) po raz kolejny udowadnia, że rodzinne problemy, emocjonalne deficyty i dorastanie w samotności to wybuchowa mieszanka. Precyzyjnie wyreżyserowane kino, które zamiast szokować brutalnymi scenami, budzi instynktowny niepokój.

HOLY SPIDER
Reż. Ali Abbasi
Ali Abbasi („Granica”) sięga po opartą na faktach historię seryjnego zabójcy pracownic seksualnych z irańskiego miasta Meszhed. Mężczyzna twierdził, że chciał tylko „oczyścić” ulice ze zła. Z pomocą grającej dziennikarkę śledczą Zar Amir-Ebrahimi (nagroda dla aktorki w Cannes) reżyser ukazuje rzeczywistość, w której brutalnym szaleńcom tylko się przyklaskuje, a walczące o życie kobiety uważa za bezwartościowe. Porażający thriller o świecie, który wydaje się aż nadto znajomy.

TORI I LOKITA
Reż. Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne
Najnowszy film braci Dardenne, dwukrotnych laureatów Złotej Palmy na festiwalu w Cannes (za „Rosettę” i „Dziecko”), którzy pozostają filmowym sumieniem Europy. Dzieciaki z Beninu – Tori i Lokita – dostały się do Europy niebezpiecznym szlakiem przez Morze Śródziemne i starają się o prawo pobytu w Belgii. Podają się za rodzeństwo, ale czy faktycznie nim są? Bez żadnych papierów nie mogą tego udowodnić, nie mają też prawa pracować. Jedyną szansą na zarobek staje się sprzedaż narkotyków. Czy uda im się wyrwać z błędnego koła, w które wciąga migrantów świat przestępczy i bezduszna biurokracja?

NOSTALGIA
Reż. Mario Martone
Felice Lasco (magnetyczny Pierfrancesco Favino, gwiazda „Zdrajcy”) powraca po 40 latach do Neapolu i swojej matki. Wiedziony poczuciem winy i tęsknotą, otumaniony naiwną wiarą w rozgrzeszenie, nie zauważa, że Sanità, dzielnica katakumb, nędznych suteren i splątanych uliczek, zasysa go jak bagno. Sprzymierzony z walczącym z mafią księdzem i niepogodzony z własną mroczną przeszłością, Felice próbuje znaleźć starego przyjaciela, zapominając, że nostalgia bywa pułapką. Opowieść o fatum i spotkaniu z cieniem – ukrytym w labiryncie miasta i w labiryncie duszy.

PAMFIR
Reż. Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk
Surowy i przejmujący do szpiku kości film pokazywany premierowo na tegorocznym festiwalu w Cannes. Mroczny portret ukraińskiej prowincji w formie kryminalnego dramatu. Dawny przemytnik Leonid, zwany przez znajomych Pamfirem, pracuje w Polsce, by uczciwie zapewnić byt rodzinie. Po powrocie do domu, wioski na granicy Ukrainy z Rumunią, musi zmierzyć się ze swoją przeszłością – jego syn podpala cerkiew, która okazuje się własnością mafii. Leonid musi uruchomić dawne przestępcze kontakty, by spłacić dług, a każda decyzja bohatera wciąga go coraz głębiej w sieć korupcyjnych i kryminalnych układów.

BOHATER
Reż. Ali Asghar Farhadi
Dwukrotny laureat Oscara (za „Rozstanie” i „Klienta”) Asghar Farhadi powraca do rodzinnego Iranu. Nagrodzony Grand Prix w Cannes „Bohater” to fascynujący dramat o mężczyźnie, który odbywa karę więzienia za długi. Podczas dwudniowej przepustki w ręce Rahima trafia torba z kosztownościami. Mężczyzna staje przed dylematem: przywłaszczyć je czy odnaleźć właściciela. Wielowarstwowa przypowieść o człowieku, który stara się postępować według reguł, lecz napotyka na swojej drodze głównie niechęć i zazdrość. Mocne, perfekcyjne dramaturgicznie kino moralnego niepokoju.