Wiadomości

fot. Jerzy Fedorowicz/źródło: PIK

Na zdjęciach zobaczymy ciepłe zachody słońca nad Biebrzą, leśne ścieżki Puszczy Knyszyńskiej, jasne zaspy śniegu nad suwalskimi pagórkami, czy zaszyte w szuwarach lub złapane w podniebnym locie ptactwo narwiańskich starorzeczy.

Jerzy Fedorowicz przeszedł drogę twórczą od niewinnego zainteresowania fotografią traktowaną amatorsko do świadomego i poważnego zajmowania się sztuką fotografowania i edukowania poprzez sztukę. Choć jego pracy twórczej towarzyszyły różne intencje, łączyło je zawsze poszukiwanie czegoś niewidzialnego, głęboko sakralnego, pięknego i w pewien sposób ponadczasowego.

Twórczość artysty, a zwłaszcza tematyka większości jego prac, potwierdzała, iż piękno ujawnia się w naturze. Zawsze poszukiwał ciekawych, nieskażonych miejsc, by rozkoszować się ich pięknem. Piękno dla artysty tożsame było z pojęciem natury, przyrody, która nas otacza. Piękno to początki zjawisk pór roku, początek dnia czy początki zjawisk fizycznych.

Jerzy Fedorowicz (1946–2014) – artysta fotografik, członek Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej – Stowarzyszenia Twórców, nauczyciel fizyki, techniki oraz fotografii. Przez ponad 35 lat pracował w szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych Białegostoku i województwa. Był laureatem nagrody Przewodniczącej Rady Miejskiej Białegostoku – Nauczyciel Animator Kultury 2001 roku. Poza pracą dydaktyczną zajmował się działalnością kulturalną i twórczą, szczególnie w dziedzinie fotografii. Współtworzył Ognisko Pracy Pozaszkolnej nr 5 w Białymstoku, organizował Młodzieżowy Dom Kultury w Białymstoku i był jego pierwszym dyrektorem, powołał do życia Ogólnopolską Wystawę Dzieci i Młodzieży Szkolnej w Białymstoku, był nauczycielem fotografii w klasach o profilu artystycznym w VII LO w Białymstoku, a także pracował w Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury w Białymstoku (obecnie Podlaski Instytut Kultury w Białymstoku). Zmarł 6 stycznia 2014 roku w Białymstoku. (mt)